Twee weken na het ‘grote’ bloemencorso – eerste zondag in september – is er in Zundert (N.Br.) altijd een kindercorso. Driehonderd praalwagentjes betimmerd met dahliabloemen die in een lang lint door het dorp trekken. Een prachtig gezicht. Kinderen met hun eigen creatie. Nu meestal gebouwd op een onderstel met zwenkwieltjes of een goed chassis met echte wielen. Vroeger op de bladgeveerde jaren-zestig-kinderwagens. Kindercorso was en is koortsig: de kleine Pallio van Zundert.
De opzet is eenvoudig. Je schrijft je in op het gemeentehuis meestal zo’n twee tot drie weken van tevoren. Vriendjes en vriendinnetjes die op de toppen van hun tenen, hangend aan het te hoge loket, aan de ambtenaar achter de balie hun namen en de naam, of titel van het voorgenomen wagentje doorgeven. Tegenwoordig zijn er verschillende klassen (afhankelijk van de grootte van de wagen). Ik herinner me niet dat er in de jaren zestig beperkingen aan hoogte of breedte van een wagen werden gesteld. De onderstellen en beschikbare materialen vormden een natuurlijke begrenzing (…..)
Dit verhaal kun je verder lezen op: http://www.wimvoermans.nl/pdf%20documenten/Kinderbloemencorso.pdf
